İngilizce, son 300 yıl içerisinde büyük bir evrim geçirip, onlarca aksana sahip bir haline gelmiştir. Öyle ki, sadece Amerika içerisinde 20 kadar farklı aksan kullanılmakta ve bazı aksanlar anlaşılması dahi güç bir durumda bulunmaktadır. Tabii aksan yalnızca artikülasyon değil, gramer kurallarına da etki etmekte, örneğin Londra’da konuşulan İngilizcenin gramer yapısı ile, New York’ta sokakta kullanılan arasında ciddi farklar vardır.

Esi dönemlerde, İngilizce birkaç aksana sahipti. Londra, Liverpool, Celtic ve İrlanda başta olmak üzere iki elin parmaklarından fazla olmayan ve gramer yapıları ciddi bir değişiklik arz etmeyen İngilizce krallığın yayılmasından sonra büyük değişimler geçirdi. Tıpkı Türkçenin kavimler göçünden sonra geçirdiği ciddi değişim gibi, İngiliz kavimlerinin Dünyanın dört bir yanına yayılmasından sonra da İngilizce bir değişim sürecine girdi.

Ancak, İngilizcenin avantajı, yayılma süreci ile teknolojinin birlikte ilerlemesi ve iletişimin kopup dili, belli bir alanda izole kalmaması olmuştur. Bu sayede dil yalnızca aksanlar bakımından başkalaşmış, nitelikleri değişmemiştir.

Mevcut şartlar altında, krallığın sirayet ettiği ülkelerin dışında, İrlanda, İskoçya, Avusturalya, Pasifik Adaları ve Amerika Birleşik Devletleri İngilizce lehçeleri bulunmakta olup, majör aksanlar bu kapsamdadır. Ancak Amerika çok geniş bir coğrafya olmasından ötürü, kendi içerisinde dahi ciddi aksan faklılıkları görülmektedir. Kanada aksanı ile, örneğin Texas aksanı ciddi biçimde farklıdır.

Bazı kaynaklara göre İngilizce mevcut şartlar altında 100’e yakın farklı aksanla konuşuluyor denilmektedir. Ancak bunların hepsine aksan demek doğru değildir. Zira Amerika’da yaşayan Rusların dili kendi dillerinin artikülasyon kurallarına uygun biçimde kullanmalarına aksan demek pek de doğru değildir. Mevcut şartlar altında, Ada lehçeleri ve Amerika ve Okyanusya lehçeleri olmak üzere toplam 10 kadar lehçeden bahsetmek doğru olacaktır.