Dillerin Gelişimi

Esasında göç yolları ve coğrafi etkileşim incelendiğinde kök dil gruplarına rastlamak mümkündür. Bilinen 35 dil grubu sayılmaktadır. Bunlar, Algonkin dilleri, Altay dilleri, And-Ekvator dilleri, Avustronezya dilleri, Çin-Tibet dilleri, Dene-Yenisey dilleri, Dravid dilleri, Eskimo-Aleut dilleri, Ge dilleri, Güney Asya dilleri, Hami-Sami dilleri, Hint-Avrupa dilleri, Hivaro (Jivaro) dili, İrokua dilleri, İzole diller, Kafkas dilleri, Kuzey Kafkas dilleri, Güney Kafkas dilleri, Karib dilleri, Khoisan dilleri, Maskoke dilleri, Maya dilleri, Mişe-Zoke dilleri, Nijer-Kongo dilleri, Nil-Sahra dilleri, Oto-Mange dilleri, Paleo-Asya dilleri, Pano-Takana dilleri, Saliş dilleri, Siyu dilleri, Tay-Kaday dilleri, Tupi-Guarani dilleri, Ural dilleri, Uto-Aztek dilleri ve Yuma-Koçimi dilleri dir. 7 milyarlık bu dev nüfus sadece 35 farklı dil grubuna dahil lisanları kullanır. Tabii etimolojik kökenleri incelendiğinde bu dil grupları daha dar gruplara indirgenebilir, ancak mevcut şartlar altında kullanılan lisanlar bu dil gruplarına aittir.
Yaygın dil gruplarından bir diğeri de, Türkçe’nin içinde yer aldığı Ural-Altay dil gruplarıdır. Asya kıtasının orta ve kuzeyinden, Avrupa’nın batısına kadar geniş bir coğrafyada, yaklaşık 1 milyar insanın Ural-Altay dilleri ile konuştuğu bilinmektedir. Japonca, Korece, Samoyetçe, Fince, Macarca, Moğolca, Tunguzca, Yakıtça, Türkçe, Kıgızca, Kazakça vb. yaklaşık 100 dilin bu gruba dahil olduğu bilinmektedir. Ancak, Ural-Altay dil grubuna dahil diller büyük başkalaşımlar geçirmiştir. Örneğin Japonca buz çağından sonra ana kıta ile ilişiği kesildikten sonra diğer Asya dillerinden oldukça farklı bir evrim geçirmiştir, bunun yanında modern İstanbul Türkçesinin Asya Türkçesi ile neredeyse ilgisi yoktur.

 

 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir