“Birşeyin imkânsız olduğuna inanırsanız aklınız bunun neden imkânsız olduğunu ispatlamak için çalışmaya başlar. Ancak bir şeyi yapabileceğinize inandığınızda, ama gerçekten inandığınızda, aklınız bu kez başarmanız için çözümler üretme konusunda size yardım etmeye başlar.”

Bu söz Dr. David J. Schwartz’a ait. Dr. Schwartz bu sözüyle bizlere engellerin sadece aklımızda olduğunu anlatmak istemiştir. Gerçekten de engelleri yalnızca koyanlar biziz önümüze. Ve yine o engelleri gerektiğinde ancak ve ancak biz kaldırabiliriz. İmkânsız yoktur ama bir şeylerin imkânsız olduğuna inanmak vardır.

Bir deneyden söz edelim. Bilim adamları pirelerin farklı yüksekliklere zıplayabildiklerini görürler. Birkaç pireyi toplayıp 30 santimetre yüksekliğindeki cam tavanlı bir fanusun içine koyarlar. Fanusların metal zeminleri ısıtılır, sıcaktan rahatsız olan pireler zıplayarak kaçmaya çalışırlar ancak başlarını tavandaki cam fanusa çarpıp zemine düşerler. Zemin sıcak olduğundan tekrar zıplarlar ama cama çarpıp düşmeleri kaçınılmazdır.

Pireler camın ne olduğunu bilmedikleri için kendilerini neyin engellediğini anlayamazlar. Bir süre sonra pireler çaresizliğin getirisiyle 30 santimetreden yüksek zıplamamayı öğrenirler. Deneyin ikinci aşamasında üzerlerindeki cam fanus kalktığında artık pireler 30 santimetreden yüksek zıplayıp kaçabileceklerdir fakat hiç birisi bunu başaramaz. Onlar artık cam fanus yüzünden değil, zihinlerindeki engel yüzünden tutsak olmuşlardır.

Hayat herkese belli bir dönem acımasız deneyler yapmıştır. Ve bu deneyler sonucu çoğunluk artık imkânsızlıklara inanmış, denemekten, dolayısıyla yanılmaktan kaçınmışlardır. İmkânsız yoktur. Eğer ünlü bilim adamları imkânsız yoktur demeseydi bugün kullandığımız teknolojinin çoğundan mahrum kalırdık. Birçok ilaç bulunamadan fabrikaları kapatılır, hastalıklar çaresiz kalırdı. Belki de insan ırkının varlığı ve devamlılığı biterdi.

Bir insanın gelebileceğine inandığı en üst nokta maalesef onun cam tavanıdır. Cam tavanınız hayallerinizin yüksekliğini gösterir. İnsan inandığı kadardır. Bir de biz engeller koyarız önümüze dışardan gelen engeller yetmiyormuş gibi. İnancımızı yitiririz. İmkânsız yoktur diyemeyiz kendimize. İmkânsız yoktur diye haykıramayız dünyaya. Oysa pozitif düşünmek, hayatımızdan negatifi çıkarmak, yapamayız demeyi bırakmak o kadar da zor olmamalı. Bunu sadece kendimiz için değil çevremiz için de yapmalıyız. Cam tavanlarımızdan en kısa süre içerisinde kurtulmamız dileğiyle…