Eğitim, özel kuralları olan sistematik bir süreçtir. “Ben biliyorum, öğreteyim” diyen herkesin eğitim verebilmesi söz konusu değildir. Kaldı ki, gerçekten konu üzerinde ciddi bilgi birikimi olmasına karşın, eğiticilik vasıfları yeterli olmayan çok sayıda insan olduğu da tartışılmaz bir gerçektir. Zira eğitimci olmak için bir takım formasyonlara sahip olma gerekliliğinin yanında, eğitimci vasıflarının iyileşmesi, öğretmenin deneyimi ile doğru orantılıdır.
Mesleki yaşantı içerisinde en uzun staj sürelerinden birisine sahip olan öğretmenlik mesleği, bazı evrensel standartlara bağlı olarak biçimlendirilmelidir. Yani öğretmen eğitim vermek ilkeleri konusunda serbest olmamalıdır. Elbette eğitimcinin belli yöntemleri kendi geliştirdiği taktikleri olacaktır. Ancak bu yöntem ve taktiklerin kamu standartları biçiminde bir stratejiye oturması gerekmektedir. Bu stratejiler evrensel eğitim ilkelerinin, ulusların Milli Eğitim Bakanlıklarınca benimsenip, modifiye edilmesi ile ulaşılan kapsamlı planlardır.
Örneğin, Türkiye’de eğitimde yabancı dilin önemi, kamu otoritesince benimsenmiş bir ilkedir. Ve strateji planlarına dahil edilir. İlk öğretimden itibaren yabancı dil ile ilgili çalışmalar başlar ve özel öğretim kurumları bu yönde teşvik edilir. Tabii bir takım aksaklıklar her kamu hizmetinde olduğu gibi olabilse de, ulusal eğitim politikalarımızın içerisinde güçlü bir yabancı dil eğitimi eğilimi olduğu da bir gerçektir. Milli Eğitim Bakanlığı ve özel Kurumları yabancı dil eğitimi için müfredatlar geliştirir ve talim terbiye kurulunca onaylanan müfredatlar plana uygun biçimde işlenir. Yani planlamaya uygun olmayan eğitim standardı benimsenemez.
Bunun yanında eğitimde, şekil standartlarının da sağlanması gerekir. Eğitim verilecek ortamın standartları yine evrensel ilkelere bağlı olmakla birlikte, ulusal bazda bazı niteliklere sahip olabilir. Örneğin ülkemizde Okul olmanın, Kurs olmanın ve Kreş olmanın belli başlı kuralları vardır. Şekil şartlarına yönetmelikler kapsamında uygun olmayan kuruluşlar eğitim kurumu ruhsatnamesi alamazlar. Burada pek çok faktör dikkate alınmaktadır. Kurumun ders araç ve gereçleri bakımından yeterliliğinin yanında, sağlık koşulları ve ortamın eğitimin verimliliği üzerindeki etkileri de dikkate alınarak oluşturulmuş standartlar söz konusudur. Örneğin, Ülkemizde öğrenci başın 1metreküp alan tahsis edilmesi zorunlu kılınmış, havalandırma şartları, ışıklandırma ve ısınma şartları yeterli olmayan kurumlar eğitim kurumu olarak kabul edilmez.
Elbette kurumların bakanlıkça belirlenmiş evrak standartları da mevcuttur. Bu standartlar da eğitimin vasıflarını hatırı sayılır ölçekte etkilemektedir.
